προεκδημώ

-έω, ΜΑ

αποδημώ, ξενιτεύομαι προηγουμένως

μσν.

μτφ. (για μοναχό) απαρνούμαι τα εγκόσμια («οἶς ἔργον προεκδημῆσαι τοῡ σώματος καὶ ζῶντας τεθνάναι καὶ σώφρονι μανίᾳ τινὶ μεταφοιτᾱν πρὸς τὰ κρείττονα», Θεοφύλ. Σ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + ἐκδημῶ «ξενιτεύομαι, είμαι εξόριστος»].